Beton komórkowy został opatentowany w 1924 roku w Szwecji, a już w latach 30. XX wieku zaczęto jego produkcję na masową skalę. Dziś to materiał stosowany bardzo często, ceniony przede wszystkim ze względu na swoje wyjątkowe parametry.
Beton komórkowy powstaje z mieszaniny piasku kwarcowego, wapna, cementu, gipsu oraz produktu porotwórczego – może to być proszek lub pasta aluminiowa. Aluminium wchodząc w reakcję z wodorotlenkiem wapnia, spulchnia masę betonową, powodując powstanie w niej milionów mikroporów (tzw. komórek), w których zamknięte jest powietrze.
W Polsce produkcję betonu komórkowego rozpoczęto w 1951 roku. Wtedy to zakupiono licencję oraz części do maszyn od szwedzkiego konsorcjum. Popularność tego materiału budowlanego wynika z jego właściwości. Należą do nich niewielka waga, łatwości i szybkość budowania, niska gęstość objętościowa, trwałość i wysoka jakość oraz łatwa obróbka.
Beton komórkowy jako materiał budowlany
Beton komórkowy jest zaliczany do materiałów, z których powstają konstrukcyjne elementy murowane, czyli takie, z których tworzone są mury. Najczęściej z takiego betonu są produkowane bloczki. Muszą one spełniać wymogi normy PN-EN 771-4. Reguła ta określa m.in. właściwości, jakie powinny mieć bloczki z betonu komórkowego od Termalica i od innych producentów wykorzystywane do wnoszenia murów.
Porowata struktura tego materiału budowlanego sprawia, że ma on bardzo dobre parametry izolacyjności termicznej. Do ocieplania ścian stosuje się surowce termoizolacyjne, które mają lepsze parametry izolacyjne niż beton komórkowy. Jednak z wykorzystaniem bloczków z tego materiału można także bez obaw wykonać ściany jednowarstwowe bez ocieplenia.
Bloczki z betonu komórkowego a precyzja
Bloczki z betonu komórkowego produkowane obecnie cechuje bardzo dokładna wymiarowość w wysokości i szerokości. Większość z bloczków jest wyposażona w system łączenia w pionie za pomocą piór i wypustów, dzięki czemu nie ma potrzeby wypełniani spoin zaprawą. Dodatkowo bloczki z betonu komórkowego wyróżniają się łatwością w obróbce – do prawidłowego ułożenia i docięcia wystarczą proste narzędzia oraz ręczna piła. Materiał ten poprzez dobre spasowanie wszystkich elementów (np. bloczki, kształtki, nadproża) umożliwia ograniczenie strat ciepła i dużą izolacyjność cieplną budynku.
Beton komórkowy najczęściej jest wykorzystywany do budowania murów zewnętrznych budynku, jednak można go z powodzeniem stosować także do stawiania ścian wewnętrznych. Planując budowę, warto zatem wziąć pod uwagę wykorzystanie betonu komórkowego.
Artykuł sponsorowany