Tradycyjne cegły posiadają pełną konstrukcję w odróżnieniu od ceglanych bloczków z pionowymi lub poziomymi otworami. Mają one duże znaczenie, ponieważ sprawiają, że materiał zapewnia lepsze właściwości termiczne i akustyczne. Bloczki ceglane z otworami posiadają wymiary analogiczne do pełnych cegieł, dlatego są nazywane po prostu – „cegłą dziurawką”.
Cegły tradycyjne posiadają większą wytrzymałość niż cegły z otworami, więc można wykorzystywać je do budowy zewnętrznych ścian nośnych i konstrukcyjnych. Natomiast cegły z otworami posiadają gorsze parametry i sprawdzają się przede wszystkim jako elementy ścian działowych i osłonowych.
Rodzaje „cegły dziurawki”
Cegła dziurawka może mieć otwory o przekroju okrągłym, owalnym, kwadratowym lub prostokątnym. Producenci wytwarzają materiały budowlane o różnych parametrach, np. w różnej wielkości, o różnym kształcie i liczbie otworów. Niemniej każdy proces produkcji podlega ścisłym regułom – końcowy produkt musi posiadać nośność i wytrzymałość na ściskanie wymaganą przez normy techniczne.
Ograniczone zastosowanie
Otwory w bloczkach ceglanych zmniejszają ich ciężar w porównaniu do pełnych cegieł, a przez to zmniejszają wytrzymałość na ściskanie. W zależności od producenta wytrzymałość na ściskanie może wynosić w granicach 3,5 MPa – 7,5 MPa. Cegły dziurawki sprawdzają się przy budowie obmurówek, ścianek działowych i wypełnień. Omawiany materiał konstrukcyjny nie znajduje zastosowania do wznoszenia ścian konstrukcyjnych i nośnych.
Proces produkcji
Ceglane bloczki z otworami są produkowane w podobny sposób do innych materiałów ceramicznych (np. pustaków). Wypala się je z glinianej masy połączonej z piaskiem. Do masy mogą być dodawane dodatki uszlachetniające, na przykład nadające produktom końcowym wysoką odporność na działanie mrozu. Niemniej bez względu na to, czy producent deklaruje „mrozoodporność” będzie ona niższa niż w przypadku cegły klinkierowej i pełnej.
Główkowe i wozówkowe
Cegły dziurawki składają się z trzech płaszczyzn – wozówki, główki i podstawy. W zależności od przebiegu otworów można wyróżnić dwa rodzaje cegieł – główkowe i wozówkowe. W pierwszym rodzaju otwory przelotowe są poprzeczne i biegną równolegle do krótszego boku podstawy, zaś w drugim otwory przelotowe są ułożone równolegle do dłuższego boku podstawy. Maksymalny dopuszczalny udział procentowy drążeń w cegłach dziurawkach wynosi 25%.
Izolacyjność i nasiąkliwość
Współczynnik przewodzenia ciepła w przypadku omawianego materiału konstrukcyjnego wynosi około 0,4-0,6 W/mK. Właściwości związane z izolacją termiczną są zatem bardzo dobre, podobnie jak w przypadku izolacji akustycznej. Niemniej omawiany materiał budowlany jest bardzo nasiąkliwy. Dokładne parametry związane z nasiąkliwością i izolacyjnością są podane przez producenta.
Artykuł redakcyjny