Dobrze położona instalacja sanitarna to podstawa każdej inwestycji budowlanej.
Niestety, podczas jej wykonywania można popełnić błędy w montażu i izolowaniu, które później mogą skutkować poważnymi problemami, takimi jak nieprzyjemne zapachy, zapchane syfony, a nawet uszkodzone rury i zalane pomieszczenia.
Pojawia się więc pytanie – jak prawidłowo wykonać instalację sanitarną?
Instalacja wodna – niezbędna w każdym budynku
Za doprowadzanie i odprowadzanie wody i nieczystości z budynku odpowiadają instalacje sanitarne, na którą składają się: instalacja wodna i instalacja kanalizacyjna. Skupmy się na razie na tej pierwszej, ponieważ to właśnie instalacja wodna odpowiada za doprowadzenie wody do pomieszczeń takich jak kuchnia czy łazienka. Jedną z najczęściej stosowanych instalacji wodnych, ze względu na stosunkowo niskie koszty oraz dobrą relację ceny do jakości, jest instalacja w systemie trójnikowym. Jej system działania oparty jest na równoległym rozprowadzeniu wody do poszczególnych urządzeń. Rury prowadzone są bezpośrednio od pionów. Takie rozwiązanie sprawdza się bardzo dobrze w przypadku budynków o przynajmniej kilku kondygnacjach. Możemy również zaprojektować instalację sanitarną w systemie rozdzielaczowym. W takim układzie na każdym piętrze konieczne jest zainstalowanie rozdzielacza, który odpowiada za wydajne rozprowadzanie wody po pomieszczeniach. Zazwyczaj jest to jednak droższa inwestycja niż instalacja w systemie trójnikowym.
Rury w instalacji wodnej
Projektując instalację wodną nie możemy zapominać o dobrym dobraniu komponentów, do danej inwestycji. Technologie sanitarne ciągle się rozwijają, a producenci oferują coraz to nowe rodzaje przewodów. Najpopularniejsze spośród rur do instalacji wodnych to:
- Rury miedziane – Przez wielu specjalistów uważane za najlepsze rozwiązanie, ponieważ dobrze znoszą zmiany temperatury wody. Ten rodzaj przewodu ma jednak swoje wady – instalacja z rur miedzianych jest kosztowna i podatna na korozję, dlatego konieczne jest ich dobre zaizolowanie. Montaż także nie należy do najłatwiejszych- każde połączenie wymaga zlutowania.
- Rury z tworzywa sztucznego – najczęściej stosowane ze względu na przystępną cenę, a także łatwość montażu. Typy łączeń to klejenie, zgrzewanie lub specjalne złączki. Wadą tego rozwiązania jest kiepska wytrzymałość przy wysokich temperaturach.
- Rury wielowarstwowe – odporne na korozję, nie ma także przy nich większych problemów, jeżeli chodzi o montaż. Projektując instalację przy pomocy tego komponentu, należy uwzględnić zmieniającą się długość przewodów pod wpływem wysokiej temperatury. Konieczna jest kompensacja, by instalacje nie zostały uszkodzone.
Izolacja systemów sanitarnych
Dodatkowym zabezpieczeniem instalacji sanitarnych, jest zastosowanie specjalnych otulin izolacyjnych. Stanowią one dodatkową warstwę ochronną, która zabezpiecza rury przed uszkodzeniem i stratami ciepła oraz tworzy barierę przed kondensacją pary wodnej.
Instalacje sanitarne to jedne z bardziej skomplikowanych systemów, które muszą być zabezpieczone ze szczególną starannością, ze względu na to, że położone są w ścianach i podłogach. Gdyby nastąpiła poważniejsza awaria konieczne będzie rozbieranie całej zabudowy rur i pionów, co często wiąże się ze skuwaniem płytek ze ścian lub podłóg. – mówi Cezary Naliwajek Sales & Marketing Manager Thermaflex Insulation Europe, producent otulin ThermaCompact do instalacji sanitarnych.
Instalacje wodne, zarówno posadowione w posadzkach lub bruzdach ściennych jak i te w pionach czy na poziomach głównych powinny być zabezpieczone materiałem izolacyjnym, który z jednej strony jest elastyczny i dopasuje się do specyficznej architektury instalacji, a z drugiej strony powinien posiadać zamkniętą strukturę komórkową, aby nie chłonął wody i wilgoci”- podkreśla ekspert.
Ponadto deweloperzy coraz częściej przywiązują wagę do aspektów środowiskowych. Producenci systemów izolacyjnych muszą mieć więc na uwadze, że ich produkty powinny podlegać recyklingowi i redukować zużycie energii i emisję CO2.
Instalacja kanalizacyjna
To kolejny, niezwykle ważny element instalacji sanitarnej. Przy projektowaniu instalacji kanalizacyjnej w budynku najważniejsze jest dobre rozplanowanie całej armatury, a w tym przede wszystkim sanitariatów, tak aby uniknąć przyszłych awarii i zaoszczędzić jak najwięcej materiału, a tym samym pieniędzy. W tym celu należy wziąć pod uwagę, że kanalizacja to system, który funkcjonuje na terenie całego budynku – nie tylko wewnątrz, ale także poniżej gruntu oraz ponad dachem. Ścieki powinny spływać samoistnie na skutek działania siły grawitacji. W tym celu zaleca się, aby odległości pomiędzy poszczególnymi punktami były jak najkrótsze, a rury przewodowe zachowały spadek w granicach od 2 do 15%. Dzięki temu większość podejść do sprzętów takich jak pralka, bidet czy zlewozmywak uchodzi do jednej miski ustępowej, której połączenie z pionem usytuowane jest poniżej. Podejście lub miska powinna łączyć się z pionem pod kątem 45%. Piony odprowadzą nieczystości dalej – do przewodów odpływowych, kierujących zawartość poza budynek – do oczyszczalni ścieków lub szamba. Aby utrzymać prawidłowe ciśnienie w syfonach i zapobiec wydostawaniu się brzydkich zapachów do wnętrza, należy pamiętać również o zamontowaniu wywiewek kanalizacyjnych, stanowiących zakończenie pionu ponad zadaszeniem.
Rury kanalizacyjne– szerokość i kształt
Przewody odprowadzające powinny być wykonane z przeznaczonych do tego celu tworzyw sztucznych takich jak polipropylen czy polietylen. To najnowsza technologia, niewrażliwa na chemikalia i w porównaniu z poprzednimi instalacjami żeliwnymi, nie podatna na korodowanie. Aby system kanalizacyjny poprawnie odprowadzał ścieki należy nie tylko zadbać o odpowiedni kąt spadku przewodów. Przede wszystkim rury użyte do podejść muszą mieć odpowiednie średnice. Obecne normy przedstawiają się następująco:
- 0,10 m – podejścia do sanitariatów, odpływy i piony
- 0,07 m – piony i rury odpływowe, które nie obsługują sanitariatów,
- 0,05 m – podejścia do wanny i zlewozmywaków,
- 0,04 m – podejścia do bidetów i umywalek łazienkowych.
Poza średnicą rur należy jeszcze zwrócić uwagę na to, aby podejścia były możliwie jak najkrótsze (najlepiej nie więcej niż 3,5 m, a w przypadku misek ustępowych to 1m). Projekt powinien być stworzony tak, aby unikać dużej liczby kolanek, w których potrafią gromadzić się nieczystości, mogące zahamować odpływ wody. Na sam koniec, przed zabudowaniem pionu, konieczne jest sprawdzenie prawidłowego działania systemu. Jeśli pojawią się jakiekolwiek problemy z odpływaniem wody do szamba, np. cofanie się nieczystości lub brzydkie zapachy, powinno się od razu dokonać poprawek.
Artykuł sponsorowany