Materiały do ocieplenia zewnętrznego – od wełny mineralnej po pianę fenolową

Materiały do ocieplenia zewnętrznego

Miesiące letnie to ostatni dzwonek dla osób, które chcą ocieplić swoją nieruchomość zanim nadejdą jesienne słoty i zimowe mrozy. Aktualnie do wyboru jest co najmniej kilka efektywnych materiałów do ocieplenia zewnętrznego budynku.

Przy wyborze zewnętrznych materiałów izolacyjnych inwestorzy biorą pod uwagę takie kryteria, jak izolacyjność cieplna, ognioodporność, odporność na działanie środków chemicznych, przepuszczalność pary, sprężystość i izolacyjność akustyczna. W ostatnim czasie coraz większego znaczenia nabiera też ekologiczny charakter materiałów służących do ocieplenia budynków.

Wełna mineralna

Wełna mineralna dostępna w odmianie szklanej i skalnej, charakteryzuje się dobrą izolacyjnością cieplną wynoszącą w granicach 0,030-0,043 W/(m.K). Do produkcji szklanej wełny wykorzystuje się piasek kwarcowy i stłuczkę szklaną, natomiast do wytwarzania skalnej wełny służy kamienne kruszywo. Szklana wełna charakteryzuje się lepszą termoizolacyjnością i mniej pyli, a tym samym łatwiej ją stosować. Z kolei skalna wełna mineralna charakteryzuje się lepszą odpornością na ściskanie oraz wyższą ognioodpornością.

Wełna mineralna wyróżnia się wysoką sprężystością i paroprzepuszczalnością oraz dobrą odpornością na działanie środków chemicznych i ognia. Wełna mineralna posiada dodatkowo odpowiednią izolacyjność akustyczną. Wykonane z niej ocieplenie dobrze pochłania dźwięki. Płyty wełny mineralnej są fabrycznie nasączane impregnatem poprawiającym odporność na wodę. Są one dostępne w wersji sprężystej lub twardej. Im mniejsza sprężstość, tym gorsza izolacyjność termiczna wełny mineralnej, ponieważ jej włókna są ułożone prostopadle do powierzchni płyty (0,041-0,042 W/(m.K)). Wełna mineralna jest dostępna także w postaci mat i granulatu przystosowanego do wykonania nadmuchowej termoizolacji.

Styropian

Styropian charakteryzuje się niską nasiąkliwością oraz wysoką sztywnością. Współczynnik przewodzenia ciepła wynosi w granicach 0,031-0,045 W/(m.K). W odróżnieniu od wełny mineralnej, styropian nie wykazuje wysokiej odporności na działanie środków chemicznych. Jego struktura może ulec uszkodzeniu pod wpływem rozpuszczalników organicznych powszechnie wykorzystywanych do produkcji klejów bitumicznych i mas hydroizolacyjnych. Oprócz klasycznego styropianu jest dostępny styropian z dodatkiem granulatu grafitowego (neopor). Charakteryzuje się on nieco lepszą izolacyjnością cieplną wynoszącą w granicach 0,031-0,033 W/(m.K). Styropian jest dostępny w formie:

  • zwykłych i laminowanych płyt,
  • nacinanych płyt przeznaczonych do ocieplania przestrzeni między krokwiami dachowymi
  • granulatu styropianowego służącego do izolacji nadmuchowej,
  • styropianu o zmniejszonej chłonności
  • styropianu akustycznego.

Właściciele posesji wymagających zewnętrznego ocieplenia mają szeroki wybór.

Polistyren ekstrudowany

Polistyren ekstrudowany (tzw. XPS) posiada lepszą izolacyjność cieplną 0,034-0,036 W/(m.K) w porównaniu ze styropianem i twardymi płytami wełny mineralnej. Wadą polistyrenu ekstrudowanego jest natomiast odporność na rozpuszczalniki organiczne stosowane do produkcji klejów i mas hydroizolacyjnych. Polistyren ekstrudowany jest dostępny w formie płyt o fazowanych krawędziach przeznaczonych do łączenia na zakład, albo na pióro i wpust. Płyty XPS mogą posiadać wytłaczaną lub szorstką powierzchnię, co poprawia ich przyczepność.

Płyty poliuretanowe

Płyty poliuretanowe (PIR) charakteryzujące się fazowanymi kkrawędziami posiadają bardzo dobrą izolacyjność cieplną (λ = 0,023-0,029 W/(m.K)). Znajdują one zastosowanie głównie w roli nakrokwiowej izolacji oraz izolacji zewnętrznych ścian. Płyty poliuretanowe są odporne na działanie wilgoci i mogą pełnić funkcję izolacji parowej. Wysoką ognioodporność uzyskano dzięki wykorzystaniu do ich produkcji tzw. retardantów, które ograniczają palność. Ten materiał ociepleniowy jest odporny na zdecydowaną większość organicznych rozpuszczalników. Płyty poliuretanowe mogą być obustronnie pokryte aluminizowaną folią lub papierem typu kraft, albo jednostronnie obłożone polimerową membraną dachową. Ostatni z wymienionych rodzajów płyt PIR znajduje zastosowanie w czasie ocieplania płaskich dachów. Do ocieplania wewnętrznych ścian można wykorzystać płyty jednostronnie połączone płytą silikatową.

Keramzyt

Kruszywo keramzytowe powstające w procesie wypalania gliny charakteryzuje się dobrymi właściwościami termoizolacyjnymi. Keramzytowe kruszywo o ciężarze 250-300 kg/m3 posiada współczynnik przewodzenia ciepła wynoszący około 0,08 W/(m.K). Keramzyt sprawdza się jako materiał służący do ocieplenia podłóg na gruncie i ścian fundamentowych, w związku z czym jego zakres zastosowania jest dość ograniczony.

Folia termoizolacyjna

Folia termoizolacyjna składa się z wielu warstw i jest folią metalizowaną. Grubość tego materiału izolacyjnego wynosi zaledwie kilkadziesiąt milimetrów. Połyskująca warstwa na foli powoduje odbijanie promieniowania cieplnego zatrzymując je w pomieszczeniaich. Można wykorzystać ją w roli dodatkowej warstwy termoizolacyjnej. Współczynnik przewodzenia ciepła w przypadku tego materiału wynosi około 0,019 W/(m.K).

Płyty z piany fenolowej

Płyty z piany fenolowej nie chłoną wilgoci i nie przepuszczają pary wodnej, a po obu stronach są pokryte szklanym welonem. Mają one dobrą izolacyjność termiczną (ok. 0,021 W/(m.K)). Ten materiał ociepleniowy nie pyli i jest odporny na uszkodzenia. Ponadto, charakteryzuje się on wysoką odpornością na ogień i topnienie. Za ich pomocą można wykonać stosunkowo cienką warstwę termoizolacyjną.

Polski rynek materiałów budowlanych służących do wykonywania ocieplenia zewnętrznego jest bardzo bogaty. Nadal najbardziej popularnymi środkami stosowanymi do wykonywania izolacji termicznej ścian są wełna mineralna zwana potocznie „szklaną watą” i styropian. Nowością na rynku są natomiast płyty z piany fenolowej, które jeszcze nie cieszą się tak dużym zainteresowaniem wśród inwestorów.