Sieć wodociągowa jest częścią infrastruktury krytycznej, czyli mającej istotne znaczenie dla państwa i jego mieszkańców. Dlatego też już na etapie projektowania i realizacji konieczne jest sprostanie wysokim wymaganiom jakościowym. Można to osiągnąć poprzez odpowiedni układ sieci, dobór trwałych, bezpiecznych materiałów czy zastosowanie efektywnych, solidnych połączeń, odpornych na uszkodzenia. Wpływ na prawidłowe funkcjonowanie systemu ma również właściwa eksploatacja uwzględniająca zminimalizowanie strat i niedogodności związanych z przeglądami, konserwacją oraz naprawami awaryjnymi.
Każdy system zbiorowego zaopatrzenia w wodę powinien charakteryzować się niezawodnością i niską awaryjnością. Nowoczesne rozwiązania technologiczne i zastosowane materiały sprzyjają nie tylko osiągnięciu tych celów, ale również odpowiedniej jakości całego systemu.
Schemat systemu zbiorowego zaopatrzenia w wodę
Na system zaopatrzenia w wodę składają się podsystemy:
- ujęcia wody,
- uzdatniania wody,
- przesyłania wody,
- gromadzenia wody,
- dystrybucji wody,
- wody surowej i uzdatnionej,
- układ zasilania.
Istnienie wielu podsystemów funkcjonujących niezależnie od siebie zwiększa niezawodność całego systemu, minimalizując tym samym ryzyko przestojów w dostawie wody (źródło: http://www.os.not.pl/docs/czasopismo/1995/Wieczysty_1-1995.pdf ).
Materiały i rozwiązania technologiczne
Dystrybucja wody, szczególnie pitnej, wymaga zastosowania materiałów bezpiecznych. Rury stalowe i żeliwne wypierane są przez te z tworzyw sztucznych — polietylenu (PE) lub polichlorku winylu (PVC-U), ewentualnie z żywic poliestrowych wzmocnionych włóknem szklanym (GRP). Wykorzystanie tworzyw sztucznych w sieci wodociągowej podyktowane jest cechami tych materiałów, takimi jak: wytrzymałość, obojętność na jakość wody, odporność na korozję, gładkie powierzchnie, łatwość montażu. Najpowszechniejsze zastosowanie ma PE; z polietylenu wykonuje się zarówno rury o szerokim zakresie średnic, jak i wszelkiego rodzaju złączki — skręcane i kołnierzowe, kształtki, nawiertaki czy zawory (źródło: http://www.prik.pl/pdf/ts_w_sieciach_zewnetrznych.pdf).
Poszczególne elementy łączone są poprzez: kształtki zaciskowe, połączenia kołnierzowe za pomocą tulei kołnierzowych, zgrzew elektrooporowy lub doczołowy. Przy kształtkach zaciskowych należy szczególną uwagę zwrócić na wytrzymałość materiału oraz jego dopasowanie do zewnętrznej powierzchni rury. Łączenia kołnierzowe wykonywane są przy użyciu uszczelek gumowych ze stalowym wkładem. W przypadku takich połączeń stosuje się materiały odporne na korozję. Zgrzewanie elektrooporowe wykonuje się zwykle przy rurach o mniejszej średnicy, przy użyciu kształtek. Najszersze zastosowanie ma zgrzew doczołowy. Jest to jeden z najbezpieczniejszych i najskuteczniejszych sposobów łączenia rur wodociągowych. Metoda ta polega na podgrzaniu powierzchni rur, które następnie są łączone przy użyciu docisku. Dzięki temu uzyskuje się trwałe, stabilne i jednorodne łącze.
Niezawodność i bezpieczeństwo systemów zaopatrzenia w wodę uzależnione jest od zastosowania właściwych metod i nowoczesnych rozwiązań. Dzięki odpowiednim materiałom woda nie podlega niekorzystnym zmianom, które stanowić by mogły potencjalne zagrożenie dla odbiorców. Z kolei zastosowanie nowoczesnych technologii pozwala na zminimalizowanie awaryjności systemu i długotrwałą eksploatację.